ชื่อสามัญภาษาอังกฤษ Thai liconice วงศ์ LEGUMINOSAE - MIMOSOIDEAE ชื่ออื่นๆ ชะเอมป่า, ตาลอ้อย, ส้มป่อยหวาน, อ้อยช้าง

ชะเอมไทย เป็นไม้เถายืนต้น มีหนามตามลำต้นและกิ่งก้าน ใบเป็นใบประกอบแบบขนนกโค้นก้านใบป่องออก ใบย่อยรูปขอบขนานดอกเป็นช่อออกที่ปลายกิ่ง มีลักษณะเป็นพู่กลีบดอกสีขาว มีกลิ่นหอม ผลเป็นฝัก มีสีเหลืองถึงน้ำตาล

ราก มีสรรพคุณขับเสมหะ แก้ไข้ ทำให้ชุ่มชื่นในลำคอ แก้ไอ เป็นยาระบาย
ต้น มีสรรพคุณแก้โรคในลำคอ ทำให้ผิวพรรณผ่องใส แก้โรคตา
เนื้อไม้และเถา มีสรรพคุณขับเสมหะ แก้คอแห้ง บำรุงกำลัง บำรุงกล้ามเนื้อ
ใบ มีสรรพคุณขับโลหิต ระดู
ดอก มีสรรพคุณแก้น้ำดีพิการ ช่วยย่อยอาหาร
ผล มีสรรพคุณบำรุงกำลังั ทำให้ชุ่มคอ ขับเสมหะ

คำว่า ชะเอม หรือ ชเอม มาจากคำ ในภาษาเขมรว่า เฌอเอม (เฌอ แปลว่า ต้นไม้) ชะเอมที่ใช้ในยาไทยมีทั้งชนิดที่เป็นไม้ไทยและไม้เทศ ชะเอมไทยได้มาจากเถาของต้นชะเอมไทยหรือชะเอมป่า (Albizia myriophylla Benth.) ส่วนชะเอมเทศได้มาจากรากและลำต้นใต้ดินของพืชสกุล Glycyrrhiza หลายชนิด เช่น ชะเอมจีน (Glycyrrhiza uralensis Fisch. ex DC) ชะเอมสเปน( Glycyrrhiza glabra L. var. typica) ชะเอมรัสเซีย (Glycyrrhiza glabra L. var. glandulifera) และชะเอมเปอร์เซีย (Glycyrrhiza glabra L. beta-ulolacea) สารที่ให้ความหวานในต้นชะเอมไทย เป็นสารประกอบ triterpence saponins หลายชนิดโดยเฉพาะอย่างยิ่งสาร Albiziasaponin B ซึ่งให้ความหวานกว่าน้ำตาลถึง 600เท่า

ลำต้นมีสารประกอบ triterpene saponins ซึ่งมีรสหวาน